Metody socjotechniczne – Diversion Theft (część VII)

 Diversion Theft – DEFINICJA ZJAWISKA

 

Diversion Theft to złożona i często pomysłowo zaplanowana forma socjotechnicznej manipulacji, której głównym celem jest przechwycenie kontroli nad wartościowymi zasobami lub informacjami. Ten rodzaj manipulacji polega na umyślnym przekierowaniu uwagi, personelu, dostaw, czy też zasobów informacyjnych, tak aby otworzyć furtkę dla nieautoryzowanego dostępu lub kradzieży. W odróżnieniu od innych technik socjotechnicznych, takich jak Phishingczy Baiting, Diversion Theft wymaga często zespołowego działania i starannego planowania, z uwzględnieniem detali takich jak czas, miejsce, i osoby zaangażowane.

Technika może być wykorzystywana w różnorodnych kontekstach. Na przykład, 
w środowisku korporacyjnym przekierowanie może obejmować manipulację systemami logistycznymi w celu przechwycenia dostaw sprzętu komputerowego. W kontekście cyfrowym może to oznaczać przekierowanie ruchu internetowego poprzez fałszywe DNSy lub inne techniki, celem przechwycenia danych użytkowników.

Zastosowania Diversion Theft są różnorodne i mogą mieć poważne implikacje zarówno dla osób fizycznych, jak i dużych organizacji. Od zorganizowanego przechwycenia towarów 
w transporcie międzynarodowym, po subtelne przekierowanie ruchu internetowego w celu kradzieży danych. Skala i złożoność tego zjawiska czynią je jednym z najbardziej zaawansowanych i niebezpiecznych narzędzi w arsenale technik socjotechnicznych.

 

FORMY ZASTOSOWANIA

 

Omawiana technika może przyjmować wiele różnych form, zależnie od kontekstu 
i celów. Poniżej przedstawiam kilka typowych przykładów:

 

1.     Przekierowanie dostaw - atakujący manipulują systemami logistycznymi w celu przekierowania dostaw wartościowych towarów do lokalizacji, na którą mają kontrolę. Obejmuje to również fałszywe zmiany w zamówieniach czy instrukcjach transportowych.

 

2.     Manipulacja zasobami ludzkimi - socjotechnik może udawać wyższego rangą pracownika w celu skierowania zespołu bezpieczeństwa lub personelu w inne miejsce, dając sobie tym samym dostęp do chronionych obszarów.

 

3.     Przekierowanie komunikacji - atakujący mogą przechwycić lub przekierować komunikaty e-mail, wiadomości SMS czy połączenia telefoniczne, aby wprowadzić ofiary w błąd i uzyskać dostęp do informacji lub zasobów.

 

4.     Fałszywe Strony i DNS Spoofing - W środowisku cyfrowym, atakujący mogą skonfigurować fałszywe strony internetowe lub serwery DNS, aby przechwycić ruch sieciowy i informacje od ofiar.

 

5.     Przekierowanie ruchu transportowego - może to obejmować manipulację sygnałami drogowymi, znakami lub nawet pracownikami budowy, aby kierować ruchem w taki sposób, który ułatwi kradzież lub dostęp do chronionych obszarów.

 

6.     Fałszywe alerty i wiadomości o zagrożeniach – mogą polegać na wysyłaniu fałszywych alertów o pożarach, zagrożeniach terrorystycznych czy innych sytuacjach awaryjnych, aby odwrócić uwagę i zasoby bezpieczeństwa.

 

7.     Manipulacja w mediach społecznościowych - utworzenie fałszywych kont na mediach społecznościowych w celu wprowadzenia w błąd, na przykład, poprzez fałszywe konkursy, oferty pracy, czy aukcje. Ofiara jest przekierowywana na strony lub lokalizacje kontrolowane przez atakującego.

 

 

Diversion Theft jest złożoną techniką, która może przyjąć wiele różnych form i być stosowana w różnorodnych kontekstach. Jest to jedna z najbardziej złożonych 
i zaawansowanych form socjotechniki, wymagająca od atakujących dużej kreatywności, planowania i często współdziałania w grupie.

 

 

ASPEKT PSYCHOLOGICZNY ZJAWISKA

 

Na wstępie warto wskazać, iż omawiana technika opiera się przede wszystkim na analizie rutynowych wzorców zachowań potencjalnych ofiar. To na jej podstawie wybierane są najbardziej efektywne sposóby działania. Wiedza o tym, jak ludzie zwykle reagują w danym kontekście, pozwala na precyzyjne zaplanowanie ataku. Diversion Theft może wykorzystywać metody odwołujące się m.in. do: 

1.     Zaufania - opiera się na budowaniu fałszywego zaufania. Atakujący często udają autorytet lub eksperta, by skłonić ofiary do wykonania określonych działań, które prowadzą do kompromitacji zasobów lub informacji.

 

2.     Poczucia pilności - w wielu przypadkach atakujący wprowadzają element pilności, by skłonić ofiarę do działania bez głębszego zastanowienia. Przyspiesza to proces podejmowania decyzji i zwiększa szanse na błąd.

 

 

3.     Społecznego dowodu prawdziwości - atakujący często wykorzystują społeczne dowody, np. opinie, rekomendacje, aby ich oszustwo wyglądało na bardziej wiarygodne.

 

4.     Autorytetu - ludzie są naturalnie bardziej skłonni do posłuszeństwa wobec osób, które uważają za autorytety. Diversion Theft wykorzystuje ten aspekt psychologiczny, szczególnie gdy atakujący podszywa się pod osobę z wyższej pozycji hierarchicznej.

 

 

5.     Działania na zasadzie recyrpoacji - często socjotechnicy oferują coś mało znaczącego, aby później poprosić o coś znacznie cenniejszego. Ofiara, czując się zobowiązana, jest bardziej skłonna do współpracy.

 

6.     Ograniczenia strefy komfortu - poprzez stopniowe eskalowanie żądań, atakujący mogą "uciąć" ofiarę od jej normalnych mechanizmów obronnych, co ułatwia manipulację.

 

 

7.     Strachu i niepewności -  w sytuacjach, gdy socjotechnicy wykorzystują fałszywe alerty czy wiadomości o zagrożeniach, mechanizm ten działa na zasadzie wywołania strachu i dezorientacji.

 

8.     Lenistwa kognitywnego - w sytuacjach stresowych lub nieoczekiwanych, ludzie są skłonni do korzystania z "skrótów myślowych", co może prowadzić do błędnych decyzji.

 

 

PODSUMOWANIE

 

       Diversion Theft to metoda inżynierii społecznej o dużym stopniu złożoności, która 
w sposób istotny korzysta z różnorodnych mechanizmów psychologicznych. Jest to strategia oparta na głębokim zrozumieniu ludzkiej podatności na błędy w procesach myślowych 
i decyzyjnych, co wykorzystuje do manipulowania ofiarą.

 

Ten rodzaj manipulacji jest w szczególności skuteczny, gdy atakujący ma zdolność do celowego wyzwalania i kierowania emocjami ofiary. Emocje te często służą jako katalizatory, które przyspieszają podejmowanie decyzji, niekoniecznie tych właściwych. Z tego względu atakujący zdobywa strategiczną przewagę, mając wpływ na mechanizmy podejmowania decyzji przez ofiarę.

 

To, co czyni Diversion Theft wyjątkowo efektywną, to jej zdolność do wykorzystania szerokiej gamy zasobów psychologicznych, od poczucia pilności, aż po różne formy społecznych dowodów prawdziwości. Każdy z tych elementów działa na zasadzie wykorzystania, bądź wyzysku naturalnych ludzkich predyspozycji do poszukiwania skrótów myślowych, zaufania do autorytetów, czy też działań zgodnych z normami społecznymi.

 

Dlatego też Diversion Theft to nie tylko technika, ale prawdziwa psychologiczna gra, w której atakujący konstruuje różne scenariusze, aby osiągnąć zamierzony cel, którym jest uzyskanie dostępu do chronionych zasobów lub informacji. Efektywność tej metody nie leży więc tylko w umiejętnościach manipulacyjnych atakującego, ale także w głębokim zrozumieniu psychologicznych mechanizmów, które rządzą ludzkim zachowaniem.

Autor: Michał Szpot